Mijn kankerblog
Wil je mijn hele verhaal op volgorde lezen? Begin dan bij het eerste deel van mijn kankerblog
83. Een opgezette klier in mijn linker oksel
Een week, na ons bezoek aan de plastisch chirurg, zitten we er weer, maar nu in een andere wachtkamer. Deze afspraak vind ik een stuk spannender dan die van vorige week. Weer is Robert van de partij. Op een of andere manier ben ik bang dat als ik doe alsof het niet meer mis kan gaan, het noodlot anders zal beslissen. De vorige keer toen ik vertrouwen had dat het goed zou gaan, ging het goed mis. Ik wil dit ooit nog wel ‘loskoppelen’ op wat voor manier dan ook. Juist de overtuiging dat alles goed is en verder goed zal gaan, levert de energie op die ik zo hard nodig heb om door te gaan en te genieten van het leven … Er ligt in de ...
82. Een nieuwe borst
De hele zomervakantie zie ik de afspraak in het ziekenhuis in Hoogeveen dichterbij komen. Ik verzet me er eerst tegen dat de controle niet op dezelfde dag als de afspraak met de plastisch chirurg kan… pffffff, twee keer achter elkaar naar Hoogeveen, wat een gedoe. Ik bel om te vragen of het echt niet anders kan en als ze zegt dat ze hun best hebben gedaan, laat ik het maar weer los. Ze plannen ook pas kort van tevoren deze afspraken in. Als ze dit meteen vorig jaar hadden gedaan of begin van dit jaar dan was het vast wel gelukt. Als ik dit aangeef, krijg ik als antwoord dat ze van tevoren niet weten wat de roosters van de ...
81. Het einde is in zicht
IK heb heerlijk kunnen genieten van twee weken zonder kuur. Gelukkig merk ik in de tweede stopweek al een verbetering in de kloven in mijn vingertoppen en halverwege opzij van mijn wijsvingers. Na aanraking met water zijn ze nog steeds heel droog, maar ik merk dat het beter gaat. Dat is natuurlijk fantastisch!! Dat betekent dus dat ik, als dit allemaal achter de rug is, supersnel herstel. Inmiddels ben ik met een 8.2 geslaagd voor mijn examen ademcoach. Samen met hypnotherapie en mijn coaching opleiding is dit een bijzonder krachtige tool. Ik kan dan ook niet wachten om hem in te zetten om anderen af te helpen van allergieën, beperkende overtuigingen, kritische stemmetjes, vermoeidheid, ‘is dit alles’-gevoel, enzovoort. Over een paar ...
80. Nummer vijf en zes zitten erin
Ja hoor, dames en heren, en we gaan door naar de volgende ronde. Komt er maar even lekker bij. Lekkerrrr, lekkerrrr, lekkerrrr …. Ronde vijf staat voor u klaar … kommmt u maar….. en daar gaan we, nog een ronde voor de liefhebbers!!!!! Ronde vijf is een feit. We zijn begonnen en ik voel de dufheid heel zachtjes op mij neer dalen. Ik geef er maar weer aan toe en geniet van de momenten dat ik even moet gaan zitten om uit te rusten. Helemaal nu Floris Hay Day op zijn telefoon heeft. Uit zelfbescherming zet ik het niet op mijn eigen mobiel. Als Floris naar school gaat in de ochtend vraagt hij me standaard of ik zijn boerderij wil doen. ...
79. Een latte en een saucijzenbroodje
Zolang ik iets doe, laat doen of ergens naar onderweg ben, is er niet zoveel aan de hand. Het afwachten nekt me, daar ben ik niet zo goed in. Ik ben onderweg naar het Refaja om een scan te laten maken. Het voelt bijna als een soort quest, een moeilijke mystieke opdracht en we gaan ervoor. Daniëlla is aan het werk en regelt voor me dat ik via een kortere weg het ziekenhuis binnen kan komen. Voordat ik goed en wel door heb waar ik het ziekenhuis nu eigenlijk binnen gekomen ben, staat zij er ook al. We kletsen en lachen wat af! Ik ben aan de beurt. Hij geeft aan dat hij mijn naam al 2 keer omgeroepen heeft, maar ik ...
78. Hoeveel mindfulness kun je aan
Ik slaap veel en heb niet zoveel zin om dingen te ondernemen. In eerste instantie ga ik er van uit dat het van de drukke decembermaand komt. In tweede instantie realiseer ik me dat het natuurlijk ook een of ander virus kan zijn. Er gaat altijd wel iets rond. 2 Januari voel ik me nog belabberder dan de dag ervoor en vraag ik Robert om mijn temperatuur op te nemen met onze oorthermometer. Op een of andere manier heb ik steeds ruzie met dat ding en Robert lijkt er toch beter in te zijn. 38.4 … Later nog maar eens proberen is mijn strategie. 38.8, oei, dat is dus helemaal niet de bedoeling, dan moet ik bellen! Ik bel en ze ...
77. Huilend rent hij weg
Mijn wond aan de zijkant is eindelijk beetje bij beetje aan het helen. Zo van buiten naar binnen telkens een klein randje nieuw vel. Inmiddels zit de tweede kuur er alweer op en mag ik een weekje bijkomen. Ik denk dat het tijd is om een echte prothese aan te laten meten. Ik wil het niet, maar denk dat het veel comfortabeler is dan het kussending. Dat is namelijk veel te licht en daardoor schuift het omhoog en hempjes en truitjes trekken scheef. Het schijnt dat een echte prothese net zo zwaar is als een echte borst waardoor je weer min of meer gelijk bent. Ik moet bekennen dat half plat ook best te doen is. Bij de tandarts in de ...
76. Denk je dat je alles gehad hebt
Gelukkig blijft het ook de dagen erna goed gaan. Het lijkt alsof ik wat meer last van opvliegers heb, maar niemand met verstand van deze medicatie herkent dit. Het maakt niks uit ze komen en ze gaan toch wel. Adem in adem uit. Voordat ik het in de gaten heb, is het alweer de derde week en dat betekent dat ik een stopweek heb. Een hele week geen medicatie, hoe fijn is dat! Halverwege deze week voel ik me een beetje ‘vreemd’. Ik maak Robert ‘s morgens wakker om de rest van het ochtendritueel met Floris te doen en ga zelf op de bank liggen. Daar val ik meteen weer in slaap. Ik herinner me ineens dat ik het de avond daarvoor ...
75. We ronden af met een Capecitabinekuur…
In de wachtkamer tref ik de dame die ik al twee keer eerder tegenkwam. Ze is helemaal verbaasd mij daar tegen te komen en zegt dat ik er zo goed uit zie. Aan haar reactie en hele houding is te zien dat ze blij is om me te zien. Ze geeft aan dat ze veel moeite heeft om positief te blijven en zegt, net als de vorige keer, dat ze iemand als ik nodig heeft om dat te kunnen. Haar man zit naast haar en vertelt hoe het voor hem is. Ik hoor dat ze nog niet heeft geaccepteerd dat ze ziek is en volgens de artsen nooit meer beter wordt. Ik weet dat ik haar daarbij zou kunnen helpen, ...
74. Technisch gezien gaat alles volgens plan
Technisch gezien gaat alles volgens plan. Ik ben even stil en blijf hem aankijken. ‘Even voor mijn beeldvorming, stel dat het technisch gezien niet volgens plan gaat, hoe ziet dit er dan uit?’ Ik heb na de derde bestraling een afspraak met mijn PA dokter. Of het me allemaal duidelijk is wat ze aan het doen zijn en of ik nog vragen heb. Ik heb geen vragen. Behalve dan de vraag over het technische gedeelte dat volgens plan gaat. Hij legt uit: ‘voor iedere bestraling, maken we een snelle CT-scan. Deze houden we tegen de scan die we helemaal in het begin voor de bestraling in het UMCG in Groningen hebben gemaakt. We kijken of er een verschil tussen de twee ...
73 Hallo UMCG
Onderweg in de auto overvalt me twee keer een ‘ik – ben – iets – vergeten – schrik’, maar ik heb geen idee wat het is. Dan zal het niet belangrijk zijn. Het is heel lang geleden dat ik in het UMCG ben geweest. Ook lang geleden dat ik ergens anders in de stad Groningen ben geweest, trouwens. De laatste paar keer ben ik niet verder gekomen dan IKEA en als ik zo eens om me heen kijk naar al die fietsers, auto’s, bussen en krioelende mensen dan weet ik ook waarom. Gelukkig weet Robert waar we moeten parkeren, ik geloof niet dat ik het had kunnen vinden. Misschien de parkeergarage nog wel, maar dan in het UMCG, hoe dan! ...
72. Het is tijd voor de Uracil belastingtest
Als ik om 7.45 uur uit het raam kijk, zie ik dat het kippenhok nog niet open is. Gisteravond heb ik iets veranderd in het schema van de automatische kippendeur en ik vraag me af of dat wel helemaal goed is gegaan. Ik besluit voor de zekerheid even te gaan kijken. op een of andere manier werkt ‘simpel-het-knopje-indrukken’ deze keer niet. Ik hoor gezoem, het deurtje gaat 2 cm omhoog en weer omlaag en dat was het. Voor de zekerheid druk ik nog drie keer op hetzelfde knopje waardoor we in een of ander zoemende herhaling terecht komen. Zo een waar je achter je eigen handelingen aan sukkelt, ‘oh nee, niet dat knopje’ en je vinger drukt hetzelfde knopje nog ...