Mijn kankerblog
Wil je mijn hele verhaal op volgorde lezen? Begin dan bij het eerste deel van mijn kankerblog
70. Een glimlach waar mijn borst eerst zat
Vandaag ga ik een ander topje proberen. Mijn compressie bh moet gewassen worden en ik wil mijn rechterkant toch eens goed in de spiegel bekijken. Ik wurm mij uit de nogal strakke bh met de sluiting aan de achterkant. Dat is inderdaad met het omdoen niet heel handig. Tot nu toe heeft Robert nog steeds geassisteerd. Het uitdoen kan ik gelukkig inmiddels helemaal zelf. Weer is er dat schrik moment als ik naar beneden kijk. Denk dat dit de komende tijd wel zo zal blijven. iets wat je al bijna 40 jaar gewend bent, is er niet na 2 weken uit. Ik kijk in de spiegel en ik zie een soort glimlach op de pek waar mijn borst eerst zat. Het ziet ...
69. Zonder rolstoel wandel ik naar buiten
Robert komt me rond de middag halen. ‘Heb je geen rolstoel meegenomen?’, vraagt mijn buurvrouw. Zij is vanmorgen heel vroeg gekomen en is net terug van OK. Ik vraag me af of ik een rolstoel nodig heb. Ik voel me eigenlijk best goed, helemaal niet verzwakt of licht in mijn hoofd. Gaat prima, besluit ik. Het voelt een beetje gek om zo maar met 1 borst over de gang te lopen. Niemand ziet het, niemand kijkt, niemand reageert, alleen wij weten dat er iets veranderd is. Een beetje als zonder ondergoed op pad alleen dat is dan nog enigszins spannend en sexy. Een borst is niet perse spannend en al helemaal niet sexy. Thuisgekomen scharrel ik in en rond het huis alsof ...
68. Ze hebben te weinig vel over
We melden ons om 7.15 bij de receptie van het ziekenhuis in Hoogeveen. (ja, dit betekent inderdaad dat we al op tijd in de auto zitten) Om 8.15 staat de scan gepland. Zoals we eigenlijk al dachten is er geen klier te zien op de scan. Volgens Jarno, mijn verpleegkundige, zal ik tegen 10u naar beneden gebracht worden. Daar word ik voorbereid op OK en om 11u ben ik aan de beurt. Het loopt nogal uit, om 10.30 lig ik nog gewoon boven te wachten. Wel lekker in bed, dat is fijn. Ik val dan ook gewoon in slaap, ook handig! Tegen 11.15 komt Jarno me dan eindelijk halen om naar beneden te brengen. Ik voel hoe de spanning nu toch ...
67. Back to life, back to reality
De eerste dag thuis draai ik bijna de hele vakantiewas erdoor. Het is mooi weer dus ik hang het buiten aan de droogmolen. Ik zit echt in een wasflow; ene was erop, de andere meteen eraf en opvouwen.. en doorrrrr. Ik ben er helemaal op ingesteld dat de operatie de 13e augustus plaats gaat vinden en er zijn een aantal dingen die ik graag voor die tijd gedaan wil hebben. Ik heb gevraagd of Eefke in de week van mijn operatie bij ons komt zodat zij zich met Floris bezig kan houden. Voor hem wel zo leuk. De anesthesioloog belt; hij neemt mompelend de vragenlijst door. U heeft een pufje … dus u heeft astma. Ik vertel dat ik geen astma heb, ...
66. Het is net alsof het niet zo is
De vakantie is fan-tas-tisch!!! Het meer is prachtig. Het grote voordeel voor mijn conditie is dat werkelijk alles op- of afloopt. Het zijn allemaal heuveltjes en dat merk ik meteen. Ontzettend goed voor mijn herstel maar wel stom om te ervaren dat het af en toe echt niet meer gaat. Ik start ik vol passie de klim om vlak daarna helemaal buiten adem te zijn. Maar ik voel mijn spieren sterker worden en ik heb het gevoel dat het steeds makkelijker gaat. Het is er zo fijn dat het net is alsof het allemaal niet waar is. Alsof ik niet meer dan een half jaar chemobehandelingen achter de rug heb en alsof ze niet na deze vakantie mijn borst gaan ...
65. Ze willen iets op drie plekken in mijn borst injecteren
Als Daniëlla en ik in de auto zitten op weg naar het ziekenhuis, voor de afspraak met de longarts, sluipt de spanning weer binnen. En weg is de angst weer als we verkeerd rijden en allemaal gele borden zien. Gelukkig gaat de reis verder helemaal goed en rijden we nergens verkeerd. Als we de parkeerplaats op rijden, stap ik vast uit om naar de afdeling radiologie te rennen. We hebben het een beetje krap gepland. Verheugd stel ik vast dat ik kan rennen om even later happend naar lucht tegen een paal in de gang te hangen. Geeft niks, ik ben blij, dit is al meer dan een week geleden. Daarbij duurt het nog geen 30 seconden en ik ben ...
64. De allerlaatste chemo OOIT
Een paar dagen later word ik gebeld door het mammacentrum in Hoogeveen. Ze hebben begrepen dat ik in verband met mijn vakantie op korte termijn een chirurg wil spreken, of ik a.s. maandag kan. Dat is wel heel snel! Ik geef aan dat ik inderdaad binnenkort op vakantie ga, maar niet zo snel. Daarbij is het volgens mij de bedoeling dat ik na de MRI het gesprek heb. We plannen het gesprek en meteen ook de telefonische intake in. Dat wordt een hectisch dagje met in de ochtend afspraken in Hoogeveen, op weg daar naar toe een telefonische afspraak in de auto met de oncoloog, voor de uitslag van de MRI, om 13u een afspraak in Emmen met longarts, Dr. ...
63. Alles voor de laatste keer
Kuur 10#12, de aller aller allerlaatste keer dat ik de combinatie Carboplatin/Paclitaxel krijg. Ik verheug me enorm op deze afsluiting. Als ik de kamer binnenkom, zie ik een dame die ik helemaal in het begin ook al eens ontmoet heb. Zij kreeg toen haar eerste kuur en vond het niet eerlijk en ik was net van mijn overtuiging ‘been there done that’ afgevallen. Ik vind het leuk haar te zien en aan haar reactie merk ik dat zij het ook leuk vindt om mij te zien. We kletsen volop. Af en toe onderbreken we ons gesprek voor de controles, controle vragen of omdat er bij een van tweeën iets aangehangen moet worden. Ik vertel aan de verpleegkundige hoe het verdere verloop van ...
62. Reuzegezellig, op afdeling B
We mogen weer op weg naar het ziekenhuis voor kuur 8#12. Ik zit op de rustige kamer en heb met 2 verpleegkundigen een gesprek over opvoeding. ‘Je beschadigt je kind altijd’, breng ik in. daar schrikken ze van en vervolgens zie ik ze nadenken. Als ik uit leg wat ik ermee bedoel, knikken ze. De ene verpleegkundige staat met een PC op een karretje en maakt aantekeningen in mijn dossier. ‘Mevrouw, hoe voelt u zich? Heeft u ergens pijn, behalve de pijn die mijn collega u aandoet door die pleister eraf te trekken?’ We lachen er alle drie om. Altijd feest daar op die afdeling! Ik denk na over hoe ik me voel en geef aan dat dat best een ...
61. Een zwarte worst met witte stippen
Om een uur ’s nachts zijn we terug van de eerste hulp en neem ik mijn eerste shotje Amoxicelline. Meteen krijg ik een flash back; dit kregen we vroeger altijd! Ik vind het vies en lekker tegelijk. Ik ben blij dat ik weer thuis ben, maar realiseer me ook dat ik ergens ook best had willen blijven als ik een kamer voor me alleen had gehad. De arts in opleiding vroeg mij net wat ik wilde en gaf aan: ‘als u heel graag naar huis wilt, kan ik me daarvoor inzetten bij de arts, dan probeer ik dat te regelen.' Kijk, het fijne van het ziekenhuis is de rust, dat wil zeggen het is er eigenlijk helemaal niet rustig, maar ze hoeven ...
60. Laten we weer eens naar de eerste hulp gaan
Ik kijk ’s avonds laat in de app 'Mijn Treant' hoe laat de controleafspraak met de oncoloog dokter Jansen is en ik schrik met een hoedje (en een sjaaltje) Morgen om 9.30 heb ik een afspraak en een uur daarvoor moet ik dan bloedprikken. Ik heb echter net voor morgenochtend om 8.30 een telefonische afspraak gemaakt met een radioloog-oncoloog van het Verbeeten instituut voor een informatief gesprek betreft de second opinion. Oei dat wordt krap, maarrrr het is niet onmogelijk. De volgende ochtend loop ik al om 8.10 uur het ziekenhuis in richting het lab. Ik probeer mijn passen zo groot mogelijk te maken zodat ik met zo min mogelijke inspanning zo snel mogelijk vooruit ga. Ik voel me een diesel; ...
59. Ik ben gewoon het zwakste dier in de kudde
Weer loop ik het ziekenhuis in om mijn bloed te laten controleren. Op de automatische piloot naar het priklab, nummertje trekken en wachten … Ik mag naar kamer 4 en tref daar mijn favoriete prikker. Ik word meteen blij als ik haar zie. Ik geef mijn patiëntenkaart en zeg dat ik buisjes kom halen. ‘Ik kan ook eerst even kijken of het lukt dan hoef je daar niet meer naar toe’. Even twijfel ik, ik moet sowieso naar afdeling B om mijn pleister te laten vervangen, maar ik ben ook wel nieuwsgierig of het haar nog een keer lukt. Een keer kan nog een toevalstreffer zijn, beginnergeluk, twee keer is echter al heel iets anders. Ik ga zitten op de stoel ...